İslam dininin buyurduqlarını yerinə yetirməmək üçün həm özümüzü, həm də ətrafımızı aldatmaq üçün ağlımız çatan hər cür hiyləgərliyə can atırıq. Amma Allahın açıq-aydın əmr və dəlilləri qarşısında kor, kar və dilsizik. Allahın bütün xəbərdarlıqlarına baxmayaraq, şeytanın yolu ilə gedirik. İnsan olaraq bizi Yaradana özümüzü bəyəndirmək əvəzinə, Allahdan başqa hər kəsə özümüzü bəyəndirmək dalıyca düşmüşük. 

23- MƏNƏ BU BARƏDƏ HEÇ NƏ DEMƏYİN

Ətrafınızdakı insanların böyük əksəriyyətinin həyat tərzinə diqqət etdikdə dünyasına da, axirətinə də faydası olmayan saysız-hesabsız şeylərə qarşı diqqət və maraq göstərdiklərini, lazımlı-lazımsız bir sürü şey barədə düşünüb, yadlarında saxlamağa çalışdıqlarını görürük. Amma bununla yanaşı, barəsində düşünüb unutmamalı olduğu şeyləri özlərinə yaxın buraxmadıqlarının, buna cəsarət etmədiklərinin şahid oluruq.

Üstəlik, xatırlamamağın həqiqəti dəyişməyəcəyini bilə-bilə, özünü aldadır. “Həşr” surəsinin 18-ci ayəsində buyrulur: “Ey iman gətirənlər, Allahdan qorxun! Hər kəs (özünün) sabah(ı) üçün qabaqcadan nə göndərdiyinə (qəlb gözü ilə) nəzər salmalıdır. Allahdan qorxun ki, Allah etdiklərinizdən xəbərdardır!”

“Həqiqətən, Bizim görüşümüzə ümidi (axirət aləminə imanları) olmayan və dünya həyatına şad olaraq ona ürək bağlayan, həmçinin Bizim ayələrimizdən (müşahidə aləminin yaradılış və əzəmətli kitabın tərtib edilmiş ayələrindən) qafil olan kəslər; onların qalacaqları yer qazandıqlarının (qəlbləri ilə qazandıqları nalayiq əqidələrin və əlləri ilə qazandıqları günahların) cəzası olaraq oddur.” (“Yunus” surəsi, ayə 7-8)

İnsanın qəflətə düşməsinin ən böyük səbəblərindən biri də unutqan varlıq olmasıdır.

“(Allah) buyurar: Sənə Bizim aydın ayə və nişanələrimiz gəldi, amma sən (bu gün kor olduğun və unudulduğun kimi) onları unutdun. Sən bu gün də (kor olacaq və) unudulacaqsan!.” (“Ta-Ha” surəsi, ayə 126)